Zelfportret

Beschrijving

Eef de Weerd
(Zutphen 1926 – Hengelo 1989)

Het oeuvre van de Hengelose kunstenaar Eef de Weerd kenmerkt zowel zijn artistieke talent als zijn drang om het experiment te kennen. In de naoorlogse kunst, en dat geldt voor de hele 20e eeuw, volgden experimentele en avant-gardistische stromingen elkaar razendsnel op. Als kind uit een arbeidersmilieu heeft De Weerd een indrukwekkende vasthoudendheid getoond om kunstenaar te worden, terwijl allerlei krachten hem tegen hielden. Geldgebrek en een milieu dat zijn gretige interesse naar wat er in de West-Europese kunst gebeurt niet begreep waren de voornaamste. Toch slaagde hij erin. Opvallend genoeg was er zijn buurjongen in Hengelo, Theo Wolvecamp waarmee hij de eerste stappen richting de kunst maakte, en die later naar Amsterdam vertrok om in de Cobra beweging verder te gaan. Dankzij een studiebeurs kon De Weerd een opleiding aan de AKI volgen voor reclametekenaar (voor een opleiding tot schilder was destijds geen beurs). Johan Haanstra, zijn docent schilderen, was belangrijk voor zijn verdere carrière. Dat gold ook voor het atelier van Jan Bolink in Enschede dat een centrale plek voor kunstenaars was.

De tentoonstellingen die hij in de omgeving had toonden een zoekende Eef de Weerd. Wie eenmaal het stadium van de techniek en het ambacht is ontstegen en zich kan toeleggen op de vrijheden en idealen die de verschillende experimentele kunststromingen te bieden heeft, moet zich wel een weg kunnen banen. Zonder zijn eigen overtuigingen los te laten. Duitse expressionisten, het kubisme en de naoorlogse ontwikkelingen van de Ecole de Paris, de Cobra en de drippings van Jackson Pollock. Het heeft hem allemaal geïnspireerd en beïnvloed. Dat er daarom geen eenduidige Eef de Weerd tevoorschijn kwam is hem wel verweten. Hij bleef zoekende tussen figuratie, decoratieve stilering, en een meer intuïtieve en ritmische combinatie van kleur en lijn.