z.t./eten (?)

Beschrijving

Wim Izaks
(Eibergen, 1950 - Enschede, 1989)

De jong gestorven en bevlogen kunstenaar Wim Izaks noemde kunst “een voortdurend teken van leven”. Het is een cliché, maar als je zijn oeuvre bekijkt dan bevestigt dat de gedachte dat zijn leven kunst wás. Meer dan duizend schilderijen en duizenden etsen, linosneden en tekeningen liet hij na. De gemeente heeft werk uit de periode 1978-1988 in haar collectie.

Wim Izaks ging in 1972 aan de AKI studeren waar hij opviel door zijn gedreven manier van schilderen. Zijn stijl was over het algemeen zeer expressief en impulsief, waardoor de kunstkritiek hem indeelde bij de ‘Nieuwe Wilden’, een Europese stroming vanaf de jaren zeventig. Die kenmerkte zich door figuratieve ‘heftige’ schilderkunst.
Izaks had een eigen handschrift. Een typisch expressieve penseelvoering waarbij je de sporen van zijn kwast nog in de dikke verf ziet. Je ziet er een snelle maar ook driftige schildertrant aan af.

Terugkerende thema’s zijn portretten, naakten of afbeeldingen van literaire, mythologische en historische figuren. Daarnaast landschappen en stillevens uit de laatste jaren van zijn leven.

In de jaren tachtig werd Izaks bekend als schilder en graficus. Hij had een hoge productie in zeer uiteenlopende technieken zoals vetkrijt en acryl. Toch was zijn werk ook vaak uiterst beheerst, zoals zijn linosneden, tekeningen en late schilderijen bewijzen. Zijn nalatenschap wordt beheerd door de Stichting Wim Izaks die ook de Wim Izaksprijs in het leven riep. De prijs wordt elke twee jaar uitgereikt aan veelbelovend schildertalent.