Beschrijving
Reggy Gunn
(Utrecht, 1959)
De silhouetten van huizen in dit schilderij zijn zo geplaatst dat je er meteen een horizon en een landschap bij kunt bedenken. Het ene huis vooraan is duidelijk groter dan de andere. Samen vormen ze denkbeeldige perspectivische lijnen die richting een denkbeeldige horizon lopen. De witte, dunne lijntjes over de breedte van het schilderij lijken je blik in dit mistige, vlekkerige en peilloos diepe landschap wat houvast te bieden. Uit de diepte van de aarde – of is het een schaduw? – komt een beest met tentakels de kijker dreigend tegemoet.
Reggy Gunn transformeert in dit schilderij vertrouwde voorwerpen naar een wereld die niet van hier is. Hij brengt de oertijd in herinnering, toen er nog reusachtige dieren op aarde leefden. Anderzijds komt er een suggestie van verwoesting boven drijven: dreigt hier het einde van de wereld na een destructieve aanval van buitenaardse wezens? Wie zal het zeggen. De transformatie is door de kunstenaar kracht bijgezet door het kleurgebruik en het materiaalgebruik. Gunn gebruikt vaak alkyd, een sneldrogende soort olieverf, die ervoor zorgt dat de structuur van het linnen verdwijnt. Hier vermengde hij de verf ook nog met parkietenzand.
Reggie Gunn was tijdens zijn studie aan de AKI al een veelbelovend kunstenaar. Zijn manier van schilderen is zeer zorgvuldig en behoedzaam. Kunstcriticus Pam Emmerik schreef dat de onderwerpen in zijn werk slechts een vertrekpunt zijn om te gaan schilderen. Want dat schilderen interesseert hem het meest. ‘Niet dat het onderwerp er volstrekt niet toe doet, maar het boeit hem nu eenmaal meer hoe hij het in verf kan omzetten.’
info@kunstnonstop.nl
