Beschrijving
Wim Kamphuis
(Enschede 1939)
Wim Kamphuis komt uit een bekende Enschedese kunstenaarsfamilie. De manier waarop zijn carrière tot stand kwam is verre van doorsnee. Hij volgde eerst een opleiding als huisschilder. Na een jaar op de avond-AKI te hebben gezeten en na drie maanden de dagopleiding van de academie te hebben gevolgd, verliet hij de academie. Kamphuis ging dus als min of meer autodidact zelf aan de slag. Hij experimenteerde en worstelde met de materie, onderzocht het werk van andere kunstenaars en werkte gestaag door. In de loop der jaren ontwikkelde hij zich als professioneel kunstenaar.
Het werk van Kamphuis in de gemeentelijke kunstcollectie bestaat onder meer uit een reeks landschappen in pastel met de titel Dimensionistische landschappen. Deze werken dateren uit de jaren zeventig en tachtig en wekken de indruk dat met behulp van minimale middelen het maximum wordt bereikt. Op minimalistische wijze zijn ze geconstrueerd, maar de spaarzame schildersstreken doen niets af aan de illusie. Ook de landschappen zelf zijn leger dan leeg. En toch is alles aanwezig om het een volwaardig landschap te laten zijn. Niets kan worden weggehaald, niets toegevoegd. Ander werk uit die periode dat de gemeente in bezit heeft loopt nogal uiteen. Van realistisch, dadaïstisch en surrealistisch werk met astronauten op de maan tot volledig abstract.
In 1965 richtten kunstenaars in Enschede Groep 130 op met als doel om gezamenlijk met hun werk naar buiten te treden. Behalve Wim Kamphuis maakten ook Jan Bolink, Jan Dibbets en Wim van Oostrom deel uit van de groep.
Wim Kamphuis heeft een eigen plek binnen de collectie en de ontwikkelingen van de naoorlogse kunst in Twente. In 1965 won hij de Gerard ter Borg prijs.