z.t.

Beschrijving

Koen Ebeling Koning
(Enschede, 1968)

De twee schilderijen van Koen Ebeling Koning, de zoon van kunstenaar en AKI docent Hans Ebeling Koning, doen wat mysterieus aan. Er zijn mannen afgebeeld die op stapelbedjes liggen te slapen. Een ervan lijkt zojuist te zijn opgestaan. Het andere schilderij toont eenzelfde soort slapende man als de figuren uit het eerste werk, maar de man lijkt nu te zweven. Bovendien staan er duiven op zijn lijf en zijn gezicht. Het lijkt de verbeelding van een droom.

Toch is het maar de vraag of dit de juiste interpretatie is. Koen Ebeling Koning schildert meestal (en zeker in zijn latere werk) de alledaagse werkelijkheid. Alledaagser dan alledaags zou je kunnen zeggen. Hij schildert non-gebeurtenissen waarvan hij zelf het hoofdonderwerp vormt. Heeft het vroege werk nog geen titels en is hij zelf daar niet in te herkennen vanwege de sterk gestileerde figuren, in zijn latere werk herkennen we de schilder veelal thuis of aan het werk in zijn atelier. Hij drinkt water aan de kraan, kijkt naar een half af schilderij of doet een paar push ups. Het zijn momenten die niet interessant genoeg zijn om op foto te worden vastgelegd en die je bovendien meestal alleen beleeft. Elk werk lijkt daarom een onthulling van een persoonlijk feit, maar dan wel een van het meest onschuldige soort.

In het oeuvre van Koen Ebeling Koning zijn parallellen te trekken met dat van zijn vader Hans. Allereerst is er het vakmanschap. Het verbaast niet dat hij in 1994 de Koninklijke Subsidie voor de Vrije Schilderkunst won. Ook de weinig pretentieuze thematiek van alledaagse onderwerpen en de duidelijke vormentaal, zonder daarbij veel te willen zeggen of suggereren, zijn overeenkomsten.