Nour-Eddine Jarram

De titel van de tentoonstelling, Beeldenstorm, roept allerlei historische en actuele associaties op, maar heeft vooral ook betrekking op Jarrams ontwikkeling als kunstenaar. Die ontwikkeling begint in Marokko, waar hij opgroeide met een beeldcultuur die werd bepaald door decoratie in plaats van figuratie. Het afbeelden van God en levende wezens is geen onderdeel van de Islamitische traditie, waardoor kunstzinnige uitingen vooral werden gekenmerkt door geometrische patronen en decoratief lijnenspel.

Maar bij Jarram bestond een grote drang naar het afbeelden van de wereld en degenen die haar bevolken. Hij zocht naar nieuwe voorbeelden om zich tot te verhouden en vond die in de Hollandse 17de-eeuwse schilderkunst, zoals de landschappen van Jacob van Ruisdael, en in Christelijke voorstellingen van Jezus en Maria, en andere Bijbelse scenes. Uit deze schilderijen ‘leende’ hij motieven, zoals hij het zelf zegt. ‘Om iets eigen te maken wat niet van jou is.’ In Jarrams geval was dat de ‘afbeelding’. In zijn tekeningen, veelal gemaakt in houtskool en pastel, vloeien Islamitische tekens samen met Hollandse landschappen, en Bijbelse figuren met surrealistische motieven. Als een etnograaf ging hij op zoek naar de betekenissen van al die beelden, maar tegelijkertijd gaf hij er een nieuwe ladingen aan.