Gesloten: Aldo van den Broek

Bij Aldo van den Broek (1985) lopen leven en kunst naadloos in elkaar over. Zijn avontuurlijke en bij vlagen nogal chaotische bestaan vindt zijn directe weerslag in zijn schilderijen en sculpturen. Het zijn rauwe werken, vaak gemaakt van op straat gevonden materialen als karton, pizzadozen en kauwgompakjes.

De werken van Aldo volgen het spoor van de vele plekken waar hij is geweest. Berlijn, Tbilisi, Siberië, Amsterdam, Tokio. Rusteloos op zoek naar iets wat er niet is. Aldo gaat in zijn werk donkere stemmingen niet uit de weg. Evenmin als hij het beeld bestrijdt van de romantische kunstenaar die zijn inspiratie vindt in het lijden en het onbestemde. Associaties met thema’s als weggaan, verdwijnen, verlies, dood maar ook hartstocht dringen zich op bij het zien van zijn vele portretten en schilderijen van onbestemde architecturale ruimtes.

Teksten van Maartje Wortel

In In every dream home a heartache zijn, naast enkele oudere werken, vooral schilderijen en sculpturen te zien die in het afgelopen jaar zijn ontstaan. De teksten in de tentoonstelling zijn van de hand van Maartje Wortel, schrijfster en goede bekende van Aldo (Aldo kent iedereen). Zij volgde hem in de aanloop naar de tentoonstelling en schreef een hallucinerend portret:

Aldo staat trillend voor mijn deur. 'Baby,' zegt hij. 'Het gaat mis met die taxirit, het moet stoppen. Ik denk dat ik even een plek moet vinden om te blijven.' Of hij op mijn zolderkamer mag logeren. 'Ik heb tartaar voor je meegenomen, daar bedoel ik niets seksueels mee verder.' Hij ligt op mijn bank te roken. Niet veel later is hij weer vertrokken. Hij is gebeld door één van de jongens die hij heeft getekend. Of hij op een villa wil passen in Tokio. Hij staat op en knijpt een (nul punt nul) bierblikje fijn. 'Als ik wil, verkoop ik dit blik, maar jij mag het hebben van mij.'

[fragment tentoonstellingstekst Maartje Wortel]